Sunday, September 23, 2007
oyle buyuk bir gurultuyle kopuyordum ortadan ikiye, kan akmiyordu benden. pihtilmis icim. hangi ara boyle bir adam oldum ben? gucumden arindim, bir hirkaya sarildim, gri. sevdikce sakinlesecektim oysa, eriyecektim gun boyu, gunes vuracakti icime, ne varsa cozulecekti. akacaktim ya ben dag tas, iki agacin arasina gerili bir kundakta sallanacaktim. tutacaktin elimden. elinin atesi degecekti bana. parca parca iyiye donecektim: once sol ayagim, ziplayarak pesinden gelmek icin. sonra sag ayagim, kosmak icin, daha hizli tutunmak icin sana. sonra belkemigim, bilegim, en sevdigim yerim, sakaklarim, gozlerim, bir bir cozulecektim iste. akacakti kan, bolunsem de ortadan ikiye, kipkirmizi olacaktim, oyle gorkemli ve unutulmaz. adima yarasir bicimde, zihnini bileyerek, isiyarak, uyanarak, yanarak rengarenk. simdi ben, nasi, nasi ben, yeniden rengarenk?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment